- - www.loopje.nl - -
Cotswold 100 Mile Run 2018
Vorige week liepen Joke, ikzelf, Chiel, Ho Jung en Arnold (de laatste twee lopen regelmatig met trail-uitjes van ons mee) in Engeland de Cotswold 100 Mile Run. Een wonderschone trail over de eeuwenoude Cotswold Way. De naam doet een afstand vermoeden van 161 kilometer, maar hij is in werkelijkheid wat langer: 175 kilometer. Maar de Cotswold 108 Mile Run bekt natuurlijk niet lekker. Wat betreft de kilometers: uiteindelijk heeft Ho Jung circa 190 kilometer gelopen, Arnold 180, Jeroen circa 130, Chiel 115 en Joke 100. De verschillen zaten hem in de zogenaamde ‘hugbus’, de knuffelbus, waarvan alle deelnemers gedurende de race gebruik mochten maken. Ho Jung en Arnold hebben deze luxe aan zich voorbij laten gaan. En Ho Jung had nog een ‘ommetje’ gemaakt op de eerste dag, zoals ze zelf mooi verwoordde.
De andere lopers hebben iets minder ommetjes gemaakt. Een aantal leuke feitjes in willekeurige volgorde: 1. Het parcours is adembenemend mooi. 2. Een traditie is geboren, volgend jaar gaan we weer. 3. De organisatie is supervriendelijk en behulpzaam. 4. Wij sliepen in geprepareerde VIP-tenten met opgemaakte bedden, echt heel luxe. 5. Maar de nachten zijn daar ijs- en ijskoud. 6. Volgend jaar nemen we extra slaapzak en vooral grondisolatie mee. 7. Volgend jaar boeken we weer in het Holiday Inn de dag van aankomst en de dag van vertrek. 8. Volgend jaar eten we weer in het Albanese restaurant op dag van aankomst en vertrek. 9. Chiel liep zijn eerste marathon (44 kilometer) op de derde dag, een sensationele prestatie. 10. Die Engelsen zijn echt gek op groen, bomen, wilde bloemen en parken. 11. Het is daar heel heuvelachtig. 12. De dorpjes zijn allemaal monumentaal oud. 13. We hebben alle vijf ontzettend genoten. 14. Je jogt en wandelt gedurende vier dagen. 15. Je bagage wordt elke dag voor je meegenomen. 16. Er wordt geen tijdmeting gedaan, het is een event, geen wedstrijd. 17. Na afloop van elke etappe krijg je een heerlijke warme douche, ijsbad en maaltijd voorgeschoteld. 18. ’s Ochtend een goed ontbijt. 19. De langzamere lopers starten tussen halfacht en acht, de snellere een uurtje later. 20. Echt heel veel natuur: koolzaadvelden, loofwouden, bluebellies, wilde knoflook, herten, vossen, (roof)vogels, eekhoorns.
21. Kleine anekdote over doorzettingsvermogen en het fenomeen pijn: Chiel liep op de derde dag (etappe van 44 km) samen met Joke. Hij zat er na een loodzware twintig kilometer finaal doorheen. Pijn in al zijn ledematen, mentaal naar de kloten. Vervolgens ziet Joke Chiel een enorme zwieperd achterover in een brandnetelveld maken. Chiel grijpt zich in een reflex vast in een bramenstruik. Arm en hand bloeden. En Chiel heeft honderden brandnetelsteken. Joke vindt het natuurlijk rot voor Chiel maar giert het inwendig ook uit. Scheen waanzinnig slapstickmoment a la Charlie Chaplin te zijn geweest. Doordat Chiels arm in brand staat verandert er wat in zijn fysieke en mentale gesteldheid. De pijn in zijn benen valt in het niet bij zijn brandende schrijnarm. Er ontstaat ter plekke een soort cocktail van woede, gedrevenheid en zekerheid: We are gonna nail this! Joke pakt vijf kilometer later de hugbus. Chiel loopt verder met Suzanne, een Poolse loopster van 35 jaar. De laatste 19 kilometer zijn nog zwaarder dan de eerste 24. Ik ben er zelf van overtuigd dat dit een kansloze missie voor Chiel gaat worden (liep 6 kilometer voor hem en we hadden met zijn vijven wat contact in Cotswold-app). Met name de heuvels op zijn echt lang en heel stijl en het begint ook nog eens steeds warmer te worden. Maar hij flikt het gewoon, diep respect! Om 19u10 finisht hij met Suzanne. Daarna uiteraard het grootste woord aan de tafels in de eettent, genieten! 22. Hardloopgroep Westerpark naar de Cotswold 100 Mile Run bleek een gouden keuze. Jeroen
