Wat viel nog meer op? Het parcours: een weg van 5 km heen, dan een lus van 5 km en dan weer dezelfde 5 km terug, totaal dus 15 km en voor de 30 kmlopers 2x. Dat betekende dat je de meeste lopers 2 keer tegenkwam. De tweede keer was ik dan net op weg voor de tweede ronde en zag ik de eerste 30-lopers richting finish stuiven. Onder andere Aart Stigter, een bekende veteraan. Die gaf niet het goede voorbeeld als eigenaar van een centrum dat hardloopclinics verzorgt: de lange duurloop moet je in een rustig tempo doen, iets lager dan je beoogde marathontempo. Dat deed hij niet, hij liep op de toppen van zijn vermogen. Helemaal naar de verdoemenis gelopen, maar wel tweede. De veteranen wonnen bij de mannen sowieso de 15 en 30 km wedstrijd. Dan organisatie: alles was goed verzorgd. Alleen het parcours was behoorlijk smal, wel goed dus dat er een deelnemerslimiet was. En ook nog veel auto’s op het parcours, hoe verzinnen ze het. En een motorgang die op hun zondagje van de natuur wilde genieten. De haasgroepen waren als een kurk op de fles: als je die tegemoet kwam hoefde je als eenzame tegenligger nét niet in de berm te springen. De groep met Paul (van Phanos, die ook altijd zijn rondjes in het Westerpark loopt) als haas liep als breedste uit, maar zij waren wel de vrolijkste van het hele peloton :-). Gert Jan liep natuurlijk ook mee in die groep. Goede keuze! Leuk om Andries te zien, die liep zo te zien echt wel makkelijk en soepel. Gert Jan zag ik ook 2 keer, en Frank en Sjaak zag ik één keer. Iedereen was er goed aan toe.

Ikzelf sloot in het begin aan bij een haasgroepje, die van 6.30 min/km. Ze gingen te snel van start, en na 2 km namen ze gas terug. Dat was in het enorme drukke deelnemersveld onhandig, iedereen liep toen boven op elkaar. Toen heb ik de luwte vóór de groep opgezocht en daar ben ik gebleven. Veel prettiger en met muziek: dan hoef je niet alle gesprekken om je heen aan te horen. Langzame duurlopers hebben praatjes voor 10, wat kunnen die kletsen! Van start tot finish desnoods uren lang. Gezellig, maar ik heb niet altijd zin om dat aan te horen. zie vervolg volgende berichtje.

Op weg naar de pont en het terrasje aldaar moest ik even in het gras langs het kanaal gaan liggen want ik was duizelig. Toen weer op de fiets gestapt en daar zaten de lopers aan een tafeltje, en er stond een stoel voor me klaar. Een goddelijk moment. Even later had ik alweer praatjes en die zijn de hele verdere dag gebleven. Na het terrasje geen misselijkheid meer, en geen spierpijn meer. Hoe bestrijd ik die misselijkheid? Ik kan moeilijk iedere week een 30 km lopen en dan sportdrank tanken in de hoop dat ik er aan wen. Misschien de marathon over 6 weken overslaan en één keer per maand een 30 lopen en dan proberen te wennen? Ik denk er over na. Een leuke dag; en weer een dag voorbij. Neem een hobby en je verveelt je nooit meer ;-) Op de weg naar de volkstuin kwam ik Greta tegen, die was haar rondje aan het lopen. Eerder op de dag hadden Jeroen, Leonore, Robert Jan en Milembe, Simone M, en Anrina daar ook al gelopen, de één samen en de ander zelf. Groetjes, Joke. Leuk dat er zoveel lopers waren en leuk om Ronald te zien. Die zag er inderdaad ontzettend fit uit. Het lopen zag ik even niet meer zitten, maar nu ik terugdenk aan al die frisse lachende mensen na de finish en ikzelf weer hersteld ben zie ik het wel weer zitten. O ja, en van de 768 deelnemers op de 30 km heb ik er 58 achter me gelaten.