- - www.loopje.nl - -
Evelyn's Blogje
archief mei t/m dec 2009
Dit is een archief, het actuele blogje staat hier.( Het laatste bericht staat bovenaan )
Date: Sun Dec 27 18:05:27 2009
text = Ik liep vandaag wat later op de ochtend vanuit Haarlem een rondje van 19,5km - de 20km grens ga ik in 2009 niet meer breken, dat is duidelijk. Sommige stukken fietspad in de buurt van Haarlem waren een soort bobbelige ijsbaan, maar dichterbij de kust was er geen sneeuw of ijs meer te bekennen. Mooiste stuk: de gele-paaltjes route over het Wurmenveld. Dwars door de duinen, nauwelijks een voetpad, maar wel goed gemarkeerd. Beetje op en neer, hier en daar wat mul, lekker afwisselend en verder niemand te zien. Evelyn
Date: Sun Dec 20 18:51:17 2009
text = Geniaal plan, en ook een heel goede uitvoering. Geweldig dat je na de tegenslag van ons net te missen zelf ook zo'n mooie tocht hebt gemaakt! -Frank
Date: Sun Dec 20 18:08:00 2009
text = Zo ging het vanochtend: geniaal plan, waarbij Willem-Peter mij bij Sloterdijk zou afzetten en dan zelf zou doorrijden naar zijn huis in Haarlem, waar ik dan na onze duintocht ook zou eindigen. Maar... het kostte meer tijd dan gedacht om sneeuw en ijs van de auto te krabben, en toen we er dan eindelijk in zaten om tien over negen, ontdekte ik dat ik weliswaar m'n belt om had, maar de zorgvuldig klaargelegde flesjes met water en limonade er niet in zaten. Sprintje terug naar de boot, zo snel als mogelijk op het gladde pad. Sloten van hek & voordeur open maken, flesjes van het aanrecht grissen, terugrennen. Tijdsverlies 2.5 minuut. Niet slecht, maar wel een halve minuut teveel, bleek al gauw. Ondertussen was het ontzettend hard gaan sneeuwen. We zagen niet veel, en de wegen bij Sloterdijk waren uniform wit: trambaan, trottoir, fietspad, wegdek, het zag er allemaal hetzelfde uit. Dat schoot ook niet op. Tegelijk met ons kwam ook de trein naar Zandvoort aanrijden. Precies op tijd natuurlijk, dat zul je altijd zien. Ik sprong uit de auto de sneeuwjacht in, Willem-Peter riep me nog na dat ik gestoord was, ik rende de trap op, checkte in bij de ov-chip paal en... hoorde het fluitje voor de trein al gaan. Gemist... Dan maar met WP mee naar Haarlem. Ik liep gauw weer naar buiten, en was net op tijd om de auto weg te zien rijden. Uitbundig zwaaien hielp niet meer. Zucht. Wat nu? Ik kon natuurlijk met de volgende trein naar Haarlem. Maar ja, ik had me eigenlijk wel verheugd op een lekker stuk hardlopen, en wilde ik niet altijd al eens naar Haarlem lopen? De eerste kilometer vroeg ik me af of ik misschien inderdaad gestoord was - niet omdat het lopen niet ging, maar omdat ik daar volstrekt alleen in de sneeuw liep. Maar dankzij m'n mobiel in m'n achterzak had ik er wel vertrouwen in dat ik hoe dan ook niet in een sneeuwduin zou hoeven overnachten, dus ik liep lekker door en kwam al gauw een andere loper tegen. En snel daarna verscheen er een spoor van iemand die voor me uit liep, daar door de Brettenzone. Vlak na de heuvel waar de zondagmiddaglopers zich onlangs zo mooi lieten fotograferen, haalde ik haar in. Even een moment van verbondenheid, ook al liep zij met oortelefoontjes in. Bij Halfweg moest ik een paar keer de weg vragen - ik heb deze route maar 1 keer eerder gelopen en dat is alweer ruim twee jaar geleden en bovendien in omgekeerde volgorde en onder deskundige leiding van Joke. Gelukkig liep een man z'n hondje uit te laten en was een ander z'n tuinpad aan het sneeuwvrij maken. De eerste zei " lekker he, zo", de tweede "dapper hoor". Dat vond ik wel grappig. Ik was het roerend eens met de eerste. Dankzij twee paar handschoenen, een muts en een dikke col waar ik m'n neus in kon verstoppen heb ik het echt geen moment koud gehad. Het is juist een heerlijk gevoel als je van binnen helemaal warm bent, terwijl je door de vrieskou loopt. Na Halfweg werd het weer wat beter, zelfs een paar zonnestralen. Het was prachtig: de velden, de weg, het fietspad, alles wit-wit-wit. Zelfs de ponies in de wei waren witgesneeuwd. Een stukje voor Haarlem zag ik de St. Bavo opdoemen achter de besneeuwde voorgrond. En het IKEA bord - iets minder romantisch. Qua kilometers heb ik m'n doelstelling van weer eens meer dan 20 lopen niet gehaald: na ruim 17 km stond ik bij WP op de stoep. Jammer dat ik het loopje waartoe ik nota bene zelf het initiatief had genomen moest missen, maar gelukkig wel heel lekker gelopen. Misschien is poolreiziger worden toch iets voor mij. Ik vond het heerlijk! Evelyn
Date: Fri Dec 18 10:12:56 2009
text = Wat leuk om in de sneeuw te lopen. Kraak-kraak onder je voeten. En het voelt lekker stoer. We waren maar met een heel klein groepje bij de training gisteravond; ongeveer net zo klein als toen het afgelopen zomer een keertje dertig graden was. Het lopen was prima te doen. Beetje uitkijken op plekken waar de sneeuw was aangestampt, daar kon het wat glad zijn. Maar zoek je de wat rullere stukken op, dan gaat het prima. En je doet nog eens onverwachte ontdekkingen over je loopstijl. Ik werd erop gewezen dat mijn hardloopspoor één lange lijn vormt, in plaats van twee. Ik zet mijn linker- en rechtervoet op dezelfde lijn neer. Ziet er wel maf uit. Ik vond het een heerlijke training. Fijn Joke, dat jouw trainingen altijd doorgaan, Evelyn.
Date: Mon Dec 7 21:48:41 2009
text = Gisteren was mijn zondagloopje qua weer het omgekeerde van de week ervoor: ik begon droog, en eindigde in de regen. Volgens mij de eerste keer dat ik een week lang bij íedere training nat geregend ben. Uniek :-) Gelukkig is het allemaal niet zo erg, als je maar lekker aan het lopen bent en daardoor zelf de nodige warmte genereert. Ik liep door de Kennemerduinen, en een stuk over het strand. De zee was onstuimig met witte schuimkoppen, en ik had - naar het zuiden lopend - zoals altijd de wind tegen. Elke keer neem ik me voor om de route om te draaien, maar op de één of andere manier ben ik het ook altijd weer vergeten totdat ik het strand op loop en de wind voel, en denk "oh ja"... Evelyn
Date: Mon Dec 7 21:39:21 2009
text = Hé Wilma, ik ga het proberen. Heb me net ingeschreven. Evelyn
Date: Sun Nov 29 22:47:06 2009
text = Ha Evelyn, je bent lekker bezig met het lopen. Die wenselijk 4 uur grens bij de marathon is heus haalbaar voor jou. Als je een 15 km. in 1.14 loopt in heuvelachtig terrein zit het wel goed. Vergeet de regel van de negatieve split niet en voor je heet weet kom je na 3.59.43min. over de finish. You can do it! Wilma
Date: Sun Nov 29 21:51:25 2009
text = Ondanks alle regen van de afgelopen weken, liep ik de buien steeds op wonderbaarlijke wijze letterlijk mis, en was ik bij het lopen nauwelijks nat geworden. Maar dat werd vandaag ruimschoots gecompenseerd: van de ruim 20 km liep ik er zeker 17 in constante regen. Ik liep naar Halfweg, en dan langs Geuzenveld-Slotermeer terug. Heerlijke route vind ik dat. En in dit weer erg rustig. Alleen een paar mannen op racefietsen die zich ook niets van het weer aantrokken. Langs de sloot bij "de kilometer" stond een reiger roerloos en helemaal in elkaar gedoken te staan zoals reigers dat kunnen doen. Hij keek alsof hij niet van de regen hield. Het grappige was dat hij er bijna twee uur later nog precies net zo stond. Verder spotte ik nog een aantal zeer lange regenwormen die het fietspad aan het oversteken waren en in het stukje polder bij Osdorp zag het weiland bruin van de ganzen. Regen of geen regen, heerlijk om zo een paar uur buiten te zijn. En een rustig duurloopje is het perfecte tempo om van alles te zien en toch een redelijke afstand te kunnen afleggen. Toen ik drijfnat weer thuis kwam, was mijn zondag alweer helemaal goed. Evelyn
Date: Tue Nov 24 10:28:28 2009
text = Dat is het leuke van marathonlopen: iedere marathon is weer anders. En iedere keer weet je van te voren niet zeker of je de finish zonder kleerscheuren zult halen. Ga je behoudend weg, ga je vlotter dan de vorige keer weg, hoe is de vorm van de dag... Frank somde het heel mooi op op zijn blogje: "Het herfstweer, de vorm van de dag, de reality factor, de nachtrust en spijsvertering, de drukte bij de vochtuitreiking, mijn (mate van) geestkracht en enthousiasme, de bereidheid om diep te gaan en af te zien en andere onverwachte hobbels en stimuli, ik ben benieuwd..." :-) alleen het herfstweer zal natuurlijk "lenteweer" zijn, ook met onverwachte kanten. Ik heb ook maar weer meteen zijn marathonverslag gelezen, en de jouwe van vorig jaar ook. Heerlijk om te lezen. En Evelyn, ik sluit me bij Carin aan dat je een zeer goede tijd hebt gelopen op de Zevenheuvelen. Ik ga meteen weer werk maken van een pr-lijst :-) Groetjes, Joke.
Date: Mon Nov 23 19:02:41 2009
text = Ha Carin, dank je! Met een vorig loopje nog in de benen loopt het natuurlijk een stuk minder prettig, dat gevoel ken ik ook wel. Wat betreft de marathon, ik dénk dat ik in april weer aan Rotterdam ga meedoen. Ik heb nog even gekeken naar Londen, maar ik was eigenlijk alweer te laat: de loting voor een startbewijs is al geweest, en de enige redelijk geprijsde loopreis die ik vond (van een Belgische club, met de trein vanuit Brussel) was al "volzet" (mooi Vlaams, nietwaar?). ATP loopreizen gaat er ook heen, maar dan moet je rond de 1100 euro neertellen, en dat heb ik er gewoon niet voor over. En Rotterdam is ook leuk. Ben wel een beetje bang voor een anti-climax: ik heb dit jaar zo goed gelopen, en het was zulk perfect weer - het kan bijna alleen maar tegenvallen. Maar ja, ik wil het ook niet bij één marathon laten, en de vier-uursgrens lonkt als mooie uitdaging voor mezelf. En ik heb aan het trainen ook veel lol beleefd. Vandaag had ik het voorrecht om in onstuimige omstandigheden over de Drentse hei te lopen, aangestaard door Schotse Hooglanders en verder helemaal niemand. Dan ben ik zielsgelukkig. Evelyn
Date: Tue Nov 17 09:19:20 2009
text = Gefeliciteerd Evelyn met je mooie tijd. Bij mij was het gewoon te snel naar de Berenloop de week ervoor. En als je dan elke hobbeltje voelt beleef je de loop toch iets anders :-). Je bent wel snel gaan lopen hoor, er is een tijd geweest dat we een beetje hetzelfde tempo liepen maar zo'n tijd op de 15....moet ik toch wat harder gaan trainen.Staat er nog een Marathon in je planning?/Carin
Date: Mon Nov 16 21:56:01 2009
text = De Zevenheuvelenloop is me goed bevallen, maar ik had dan ook een ongelofelijk VIP-arrangement: ik was al in Nijmegen, en werd met de auto vlakbij de start afgezet, onderweg aangemoedigd en bij de finish weer opgewacht (met roos en warme kledingstukken), en vervolgens naar een warme douche getransporteerd. Geen overvolle treinen, geen gedoe met kleding afgeven, heerlijk. Moest overigens bij inschrijving wel 5 euro "boete" betalen voor het feit dat ik met de auto kwam en niet met de trein. De Zevenheuvelen neemt z'n duurzaamheid wel heel serieus. Maar het allerbelangrijkste is natuurlijk dat ik gewoon ontzettend lekker gelopen heb! Het ging helemaal vanzelf, of het nou heuvelop of heuvelaf was. Steeds kwamen de kilometermarkeringen eerder dan verwacht. Mooi parcours ook, eerst veel bomen met nog altijd mooie herfstkleuren, later prachtige vergezichten over het heuvelachtige landschap. En voor mij perfecte omstandigheden - 10 graden, geen wind, geen regen. In korte broek was het precies goed. Wel een ontzettend drukke loop, en net als bij de Dam tot Dam was ik continu aan het inhalen. Dat is soms wel vermoeiend. Er liep eigenlijk maar één man in mijn buurt met hetzelfde tempo: heuvelaf ging hij mij voorbij met z'n lange benen, heuvelop haalde ik hem weer in. Oh ja, ik liep 1:14:11 - een hele mooie tijd vind ik zelf. Voor mij was het absoluut voor herhaling vatbaar, maar dan wel inclusief VIP-behandeling :-) Evelyn
Date: Thu Nov 5 15:49:14 2009
text = Hoi Evelyn, Bedankt voor de link. Ik heb er (nog) geen gebruik van gemaakt, ik was dinsdag bij de training mijn hartslagband vergeten, dom he? ik moet er gewoon nog even aan wennen om al die atributen op en aan te doen. Maar van het weekend ga ik het zeker uit proberen. Grt, Karin
Date: Tue Oct 27 21:50:47 2009
text = N.a.v. een Garmin-gesprek tijdens de training vanavond heb ik zelf nog maar even opgezocht waar ik de SportTracks software heb gevonden. Het is te downloaden vanaf www.zonefivesoftware.com . Evelyn
Date: Sun Oct 25 18:17:05 2009
text = Overigens merk ik dat echt een koel-weer loper ben. Ik vind het heerlijk, die frisse lucht terwijl ik zelf lekker warm ben door de inspanning. Evelyn
Date: Sun Oct 25 18:14:19 2009
text = Zo, lange radiostilte op mijn blogje. Wel regelmatig gelopen, niet veel verslag gedaan. En dat ondanks maar liefst twee loopjes in september: de Dam-tot-Dam en de week erop de 10km in Haarlem (ZilverenKruisAchmealoop, beter bekend als de Trosloop, dat bekt ook een stuk beter). Daarna de gewone draad weer opgepakt met elke zondag een duurloop van zo'n 17 a 18 km. Ik heb me onlangs ingeschreven voor de Zevenheuvelenloop in Nijmegen half november. Heeft me altijd een leuke loop geleken, en we kunnen het combineren met familiebezoek, zodat we er een weekendje Nijmegen van maken en ik niet op-en-neer hoef voor 15 km hardlopen. Want dan vind ik het ineens best ver weg. Dus... ik heb er wel zin in, en heb vanochtend ter voorbereiding het hoogste duin van Nederland bedwongen (Het Kopje in Bloemendaal), onder deskundige begeleiding van m'n geliefde op de fiets. Daarna nog een rondje Middenduin waar ook een lekkere helling in zit. Het leuke van de weg naar Het Kopje is dat het een vrij lange (voor Nederlandse begrippen dan), niet te steile helling is. Heel anders dan die korte op-en-neer hellinkjes als je "gewoon" in de duinen loopt. Wat overigens ook leuk is natuurlijk. Evelyn
Date: Mon Sep 14 21:27:34 2009
text = Gisteren voor het eerst het pad uitgeprobeerd waar ik al vele keren aan voorbij gelopen was: de gele paaltjes route over het prachtig genaamde "Wurmenveld" in de Kennemer duinen. Ik had het pad vanaf het grote fietspad van Bloemendaal aan Zee richting Zandvoort al vaak zien liggen, en Pieter vertelde me dat het erg mooi was. Dat vond ik ook - het is meer een spoor dan een echt pad (op één van de bordjes werd het ook aangeduid als "voetspoor"), je loopt over gras en door mul zand en er zitten heel wat steile hellinkjes in. Je moet echt de gele paaltjes volgen om het pad te zien. Wel een "Pieter-pad" :-) Mijn gemiddelde snelheid zakte direct tot boven de zeven minuten per kilometer. Ook leuk is dat het het enige pad is door dat gebied. Verder is er niks, alleen duinen. En natuurlijk zie (en hoor) je op een gegeven moment het circuit van Zandvoort - helaas. De afwisseling is wel erg leuk op zo'n duinrondje: een stukje vlak over een fietspad, een stuk over fietspad met wat hellinkjes, en dan zo'n stuk "cross-country" er tussendoor. Of het allemaal bijdraagt tot een goede voorbereiding voor de Dam2Dam zal ik volgende week wel merken. Evelyn
Date: Tue Aug 18 11:40:07 2009
text = Ik was de afgelopen vier weken in Zuid India, en had voor het eerst m'n hardloopschoenen meegenomen op een lange reis. De eerste helft van de vakantie zaten we namelijk op één plek, aan een stuwmeer in een hele rustige vallei, en daar zag ik mezelf wel een ochtendrondje lopen zo af en toe. Omdat het water laag stond was een "rondje meer" ongeveer vijf kilometer, gedeeltelijk door de drooggevallen bedding (die onmiddellijk begroeid was met gras), en gedeeltelijk over het dijkje en een rustig landweggetje. De enige tijd van de dag dat je lopen überhaupt kon overwegen was 's ochtends voor zevenen, als de temperatuur nog net onder de dertig graden lag. Overigens was het dan ook ontzettend mooi, het meer in het prille zonlicht, en de vele vogels nog aanweziger dan later op de dag. Het grappige was dat ik dan om half zeven 's ochtends in mijn speciale India hardloop-outfit van oversized t-shirt en flodderbroek naar buiten stapte en dacht "lekker koel", terwijl de thermometer 28 graden aanwees. Maar na vijf minuten lopen bleek 28 graden toch echt als 28 graden aan te voelen, en liep ik te zweten en te puffen. Ik ben ook nooit verder gekomen dan één rondje meer per keer. Toen we de tweede helft van de vakantie gingen rondtrekken, heb ik nog één keer een mooi hardloop-plekje gevonden: weer een meer met een omtrek van vijf kilometer, dit keer op meer dan 2000m hoogte en middenin een stadje (Kodaikanal). Nu geen last van de warmte, maar wel van de hoogte! Liep ik wéér te hijgen op zo'n klein rondje. In Kodai kwam ik op mijn ochtendrondje allemaal mannen tegen die in volledige sportoutfit (joggingbroek, hardloopschoenen, mp3-speler) een rondje aan het wandelen waren, waarbij sommigen dat combineerden met het voeren van gesprekken op hun mobiele telefoon. Bij mijn rondje meer op het platteland zag ik hoogstens een paar vissers, en een oudere man in lunghi (een soort rok, die in Zuid-India door mannen wordt gedragen) met een toeter ongekamd haar zoals sadhu's dat hebben, die elke ochtend zijn ponies naar het verse grasland op de drooggevallen meerbodem bracht. Al met al was het heerlijk om een beetje te blijven lopen, en van de vroege ochtenden te genieten. Maar het voelt ook raar, hardlopen op plekken waar niemand (en zeker geen vrouwen) dat doet. Toen ik gisteren voor het eerst weer door het Westerpark liep, genoot ik niet alleen van de aangename temperatuur van 22 graden, maar ook van het feit dat ik niet opviel tussen de andere joggers. Evelyn
Date: Mon Jun 15 15:08:41 2009
text = Wauw, wat een goede tijd, een 10km. ruim onder de 50 min. Dat heb je knap gedaan! Wilma
Date: Sun Jun 14 19:17:33 2009
text = Hoi Evelyn, Ik zou die 47m44 gewoon aanhouden als pr, mooie tijd trouwens! Bovendien werd je in het eerste stukje nog opgehouden, dus dat telt dan als compensatie voor de eventueel iets kortere afstand, dat weet je toch nooit zeker. Jeroen
Date: Sun Jun 14 17:38:29 2009
text = Gezellig, die KiKarun, en een heel andere sfeer daar in Spaarnwoude dan op die koude dag in maart toen ik meedeed aan de Spaarnwoudeloop (hoewel ook toen de zon goed z'n best deed, en het heerlijk loopweer was). De zon brak door nét voor de start van de 10 km en bleef schijnen. Gelukkig stond er een koele wind en was er veel schaduw onderweg, vooral de tweede vijf kilometer. Ik had me aangemeld voor de sneller-dan-50-minuten groep die om 12:15 van start ging, maar het leek er sterk op dat iedereen door elkaar heen startte, want ik stond een beetje middenin het startvak en heb de eerste twee kilometer veel moeite moeten doen om mensen in te halen tot ik de ruimte vond om mijn eigen tempo te lopen. De paden zijn nogal smal, dus je moet eigenlijk wel door de berm om erlangs te kunnen: kortom, bij de KiKarun is het een aanrader om voorin te gaan staan als je een beetje door wilt lopen. Maar na die eerste twee kilometer zat het tempo er goed in, en ben ik niet meer boven de 4:50 per km gekomen, behalve bij de zes km waar ik even heb gewandeld om een bekertje water te drinken. Lekker gelopen, zelf-geklokte eindtijd (geen officiële tijdmeting bij dit loopje) 47:44. Zelfgemeten afstand: 9,7 km. Hmm. Dit keer kon je toch echt niet per ongeluk een stukje afsnijden. Nou ja. Misschien dat ze voor zo'n loopje zonder tijdmeting ook de afstand niet zo secuur nameten. Ik schat dat ik zonder oponthoud aan het begin, en mét die ontbrekende 300m nog steeds onder de 50 min was uitgekomen, maar niet zo dik als nu. Beetje geflatteerd resultaat dus. Maar wel hartstikke leuk om de 50 minuten barrière te slechten, en ik heb echt lekker gelopen - dat is helemaal het belangrijkste. Toen ik een beetje had uitgelopen (en we hadden ook al zo goed ingelopen, onder deskundige leiding van Magda - heel verantwoord allemaal!), was Magda ook al gefinisht en niet lang daarna zagen we Inge en haar vriendin staan, en waren we weer compleet. Allemaal lekker bezweet en tevreden. Evelyn
Date: Fri Jun 12 14:27:24 2009
text = Ik printte net het inschrijfformulier voor de KiKarun van komende zondag uit. En daar moet ik gelijk de hamvraag beantwoorden: loop ik de 10km langzamer of sneller dan 50 minuten? Dat laatste is wel mijn doel, maar of het gaat lukken? Ik vind 10km lang onder de vijf minuten per kilometer lopen best een opgave. Maar we zullen zien. Tenzij het ineens heel erg warm weer is, ga ik het in elk geval wel proberen. Zondag meer! Oh ja, Magda en Inge gaan ook - dus gezellig wordt het in elk geval. Evelyn
Date: Thu Jun 4 17:41:44 2009
text = Lange radiostilte op mijn eigen blogje. Gelukkig wel meer gelopen dan geblogd. Maar vooral rustig aan, en niet al te veel kilometers. Wat ik in de aanloop naar de marathon als doordeweeks loopje deed (15 km naar Geuzenveld) is nu mijn lange weekendduurloop-afstand. Veel gelopen zonder enig vooropgesteld doel. Gewoon wat rustige lusjes door het park. Zonder Garmin, liefst ook zonder belt met drinkflesjes. Lekker licht en simpel. Maar sinds vorige week begint er weer iets te veranderen. Liep bij de training voor het eerst sinds Rotterdam weer eens spontaan de benen uit m'n lijf bij de versnellingen, en liep afgelopen weekend in de warme zon tot mijn verbazing 15 km met een gemiddelde snelheid van 6 minuten per km (ja, toen had ik m'n Garmin wel om), terwijl m'n normale duurlooptempo dichterbij de 6,5 minuut per km ligt. Wellicht dat al die post-marathon sloomheid me goed gedaan heeft. Tijd voor een loopje! Op de avond van de midzomernachtcross ben ik er helaas niet, dus nu denk ik aan de KiKa run in Spaarnwoude op 14 juni. Evelyn
Date: Mon May 25 15:09:07 2009
text = Hoi Evelyn, ik ben er om 18:30 ook, bij de spartelbak. /Frank.
Date: Fri Apr 10 13:27:52 2009
text = Gisteravond voor het eerst sinds "Rotterdam" de loopschoenen weer aangetrokken, om m'n neus op de training te laten zien. Hoewel ik eindelijk weer gewoon kon lopen en uit stoelen opstaan zonder al te hard na te denken over hoe ik dat nou weer moest aanpakken, viel het hardlopen nog niet mee. Op weg naar Big Ali tot twee keer toe bijna omgedraaid om terug naar huis te gaan. Maar het was een prachtige avond, en al lopend nam de pijn in de bovenbenen ook wel weer een beetje af. En als je dan eenmaal over de marathon aan de praat raakt, dan gaan sommige kilometers toch nog vrijwel als vanzelf voorbij. Vandaag is de spierpijn verwaarloosbaar, dus dat hebben we ook weer gehad. En die euforie, nee, die heeft zich niet aangediend, maar ik heb wel een heel goed gevoel over het hele gebeuren: zowel de weg als het einddoel! En ik denk wel dat het voor herhaling vatbaar is. Over een tijdje. Evelyn
Date: Wed Apr 8 12:05:03 2009
text = Gefeliciteerd met jouw debuut! En wat de euforie betreft: de weg is niet zelden interessanter dan het einddoel (sprak de filosoof)! :-) Ciao, Bram
Date: Tue Apr 7 23:47:24 2009
text = @Evelyn Doen! Nog een! :)) Sheila
Date: Tue Apr 7 16:52:45 2009
text = Hee Evelyn. Mooi verslag van wat een debuut is. Lijden en leren en later trots zijn. Heel herkenbaar, ook die strakke blik op het laatst, als er toch wel enige bewustzijnsvernauwing optreedt. Gefeliciteerd!!! -Frank
Date: Tue Apr 7 16:38:20 2009
text = Leuk om je verslag te lezen. Heel herkenbaar: het kanonschot en vervolgens gebeurt er niets... ;-) Maar jouw race is precies gelopen als ik verwacht had: d.w.z. perfect. Vraag me wel af of de euforie nog gekomen is... // - eric
Date: Tue Apr 7 11:16:44 2009
text = Oh ja, nog een verbeterpuntje voor de volgende keer: even glimlachen bij de finish! Ik vind de foto van de laatste meters nu wel heel erg shocking, met die strakke blik! Evelyn
Date: Tue Apr 7 11:15:49 2009
text = Ha Sheila, grappig dat jij dat ook had. Een beetje zo'n anti-climax gevoel. Tja, dan zal ik er toch nog een keer eentje moeten lopen :-) Evelyn
Date: Mon Apr 6 23:36:43 2009
text = Tis te laat om nu je blog te lezen, maar las je laatste alinea al wel: dat had ik ook vorig jaar! (Mijn eerste.) Zo'n "oh, en nu? dat was het?"-gevoel. De euforie had ik dit jaar wel, dit keer snapte ik WEL dat zo'n marathon iets met je doet. Wie weet ervaar jij dat ook pas bij je tweede? Sheila
Date: Mon Apr 6 22:28:36 2009
text = Evelyn, gefeliciteerd met je eerste marathon prestatie. /Ronald
Date: Mon Apr 6 22:19:08 2009
text = Marathon-verslag: de uitgebreide versie
Zo’n marathondag begint al vroeg, als je niet in Rotterdam woont. De wekker ging om zes uur – maar ik was vanaf kwart over vijf al wakker. Normaal ben ik niet zo’n vroege vogel, maar ja, een beetje zenuwen voor de grote dag hoort erbij natuurlijk.
Op Sloterdijk komen we Carin, Ronald en Johan tegen, en stappen we in een coupé vol hardlopers. Verder zit er op zondagochtend om kwart voor acht natuurlijk ook vrijwel geen kip in de trein.
Het is koud en mistig weer, maar de verwachting is dat het zonnig en warmer zal worden, en onderweg zien we de wolken zo af en toe al openbreken. In Rotterdam voelt het nog fris, en ik ben blij met alle extra lagen kleding die ik aan heb en die ik straks allemaal aan Willem-Peter mag geven.
We halen de startnummers op, en dan is er nog even tijd voor de laatste voorbereidingen. Nummers opspelden (voor én achter), chip in de schoenveters rijgen, nog een keertje naar de wc (één van de weinige gelegenheden dat de dameswc minder druk is dan die van de heren! De man-vrouw verhouding onder de marathonlopers ligt blijkbaar nog niet fifty-fifty, ook al zijn de vrouwen in opkomst), laatste hap eten, nog een beetje water drinken. En dan is het alweer tijd om richting startvak te wandelen. Ik heb thuis een oude sweater opgescharreld waar ik eventueel wel afstand van wil doen, en die ik vlak voor de start uittrek en in het hek knoop. Willem-Peter loopt terug naar het station om nog twee mede-supporters op te vangen die heel begrijpelijk liever een paar treinen later namen. Ik heb nog een half uurtje koukleumen in het startvak voor de boeg, maar gelukkig doen de speakers hun best om ons te vermaken met allerlei wedstrijd-weetjes en dingetjes, en zo gaat de tijd sneller dan ik had gedacht.
Een paar minuten voor elf doet doet Lee Towers z’n ding, en dan klinkt het kanonschot en... gebeurt er verder niets. Tussen mij en de start staan nog duizenden mensen. Na een paar minuten komt de massa voor me ook langzaam in beweging en uiteindelijk loop ik om vier over elf heel rustig over de startlijn.
Na honderd meter ofzo zie ik tot mijn verbazing Willem-Peter en de anderen al staan: leuk, zo krijg ik gelijk een persoonlijke aanmoediging mee. Het is een prachtig gezicht, zo’n brede stromende rivier van hardlopers die de Coolsingel helemaal vult. Ietsje verderop zie je de stromen lopers de Erasmusbrug op lopen – omdat de weg daar omhoog loopt zie je pas goed hoeveel mensen er eigenlijk lopen. Aan beide kanten van de brug liggen blusboten die indrukwekkende waterfonteinen de lucht in spuiten; ook al zo’n mooi gezicht.
De eerste kilometer is het nog koud: de lucht voelt koud langs m’n hele lijf, en ik heb koude handen. Maar ik weet dat dat snel over zal gaan, en dat is ook zo. Niet alleen word ik zelf warm, maar al snel breekt de zon goed door, en bij de 14km zie ik Willem-Peter staan zonder jas – en dat wil zeggen dat het echt wel behoorlijk warm moet zijn.
Ik heb me voorgenomen om zolang mogelijk zo lekker mogelijk te lopen, en er vooral van te genieten vandaag. De omstandigheden doen gelukkig hun uiterste best om me daarin te helpen. Het weer is nagenoeg perfect: geen wind, vrolijk zonnetje, maar niet té fel, en mooie temperatuur, hoewel ik het wel flink warm krijg.
Na een kilometer of acht begin ik goed in m’n ritme te komen, en het voelt goed – ik loop ontspannen en makkelijk. Ik zie Carin een paar keer op Wilma’s vouwfiets, leuk, ineens een bekende tussen alle gezichten langs de weg.
Ondertussen geeft de Garmin trouw elke kilometer m’n gemiddelde snelheid aan, en die ligt steeds rond de zes minuten, dus dat is prima en volgens plan. Na veertien kilometer staan mijn supporters langs de weg, en dat is fijn. Ze roepen dat het er goed uitziet, en roep terug dat het goed voelt.
Al lopend lunch ik met een halve fruitreep, later slik nog een pakje powergel naar binnen – dat is alles dat ik onderweg eet, en het is blijkbaar genoeg. Er zit nog een gel in het achterzakje van m’n shirt, maar ik heb er geen behoefte aan.
Ergens tussen de 15 en 20km begin ik ietsje te versnellen; de kilometers gaan in net onder de zes minuten, en ik begin voornamelijk mensen in te halen. Van één van hen krijg ik een harde duw in m’n rug op het moment dat ik voor hem langs loop; hij zal wel gevonden hebben dat ik in de weg liep, maar als reactie vond ik het nogal heftig. Gelukkig maar dat ik nog fris was, als iemand zoiets doet als je benen al flink pijn doen lig je zo met je neus op straat lijkt me. Als we voor de tweede keer op de Erasmusbrug aflopen haal ik een oudere man in die op z’n T-shirt heeft staan: “de 29ste keer”, ik spreek hem even aan, en ja, hoor, hij heeft alle 29 edities van de Rotterdamse marathon meegelopen. Ongelofelijk niet?
Ik weet dat mijn supporters bij de brug zullen staan, en kijk ernaar uit ze weer even te zien. “Mooi vlak schema!” krijg ik dit keer te horen – ja, wij kijken ook wel eens naar schaatsen...
Inmiddels zitten we rond de 25km en dit keer voel ik wel in m’n benen dat de brug ietsje omhoog loopt. Kort daarna volgt nog een tunneltje en dan is de pijn in mijn bovenbenen een feit waar ik de rest van de marathon mee zal moeten leven. Maar... verbazingwekkend genoeg doen m’n benen weliswaar langzamerhand steeds meer pijn, maar heeft het geen invloed op m’n snelheid. Ik loop onder de zes minuten per kilometer, en blijf dat gewoon doen.
Het lekkere lopen is nu wel voorbij, het wordt meer een kwestie van dóórlopen en de nog te lopen afstand mentaal in kleinere stukken knippen. Nog tien kilometer en dan staan Willem-Peter en de anderen er weer, en dan ben je er al bijna... En elke kilometer is er één... 5:31, 5:36, 5:36, 5:28, 5:35: zo beweeg ik mij van de 30 naar de 35km. Bij elke drankpost (dus elke vijf kilometer) heb ik een bekertje water gedronken en even gewandeld, en dat is me prima bevallen. Zo ook bij de 35, maar ik besluit dat dit de laatste keer is, want het weer op gang komen doet nu zoveel pijn dat het me beter lijkt om die laatste zeven kilometer in één keer door te lopen. Gelukkig staan mijn trouwe aanmoedigers bij 36km met een extra flesje water dat ik snel in mijn belt stop. Zij roepen dat ik het hartstikke goed doe, ik dat het pijn doet maar wel goed gaat.
Met een half oog zie ik de Kralingse Plas en de dure villa’s langs de weg, maar verder sluit ik de wereld zoveel mogelijk buiten. Om me heen wordt er door veel lopers flink geleden, en dat is geen fijn gezicht. Ik richt m’n blik op het wegdek voor me, en focus op de weinige kilometers die nog voor me liggen. Bij het veertig-kilometer punt dringt het tot me door dat ik het gewoon ga halen, en ook nog in een mooie tijd. Langs de Coolsingel staan de mensen vier rijen dik ofzo; ik zie ze nauwelijks, maar hoor ze wel. Dat helpt! Ik pers er nog een soort van eindsprint uit (de laatste twee kilometer gaan in 5:20 en 5:11), wordt 200m voor de finish nog toegeroepen door Willem-Peter die ik dit keer helemaal niet had zien staan, vind de laatste 150m toch nog ongelofelijk lang en dan ben ik ineens gefinisht. Vier uur en zes minuten zegt de Garmin.
Je hebt net een marathon gelopen, en ineens lijkt de tweehonderd meter die je moet lopen om het finishgebied te verlaten een schier onoverbrugbare afstand. Elke stap doet pijn. Een aardige mevrouw van de chip-inname biedt aan om de chip uit m’n schoenveters te halen, zodat ik niet hoef te bukken. Heerlijk. Dan hoor ik ineens m’n naam en zie ik Eric en GertJan op een bankje zitten. Erg leuk om gelijk de eerste indrukken kwijt te kunnen, en te horen hoe het hen vergaan is. Als ik moeizaam opsta om door te lopen naar de plek waar ik met Willem-Peter heb afgesproken, kan ik enig gekerm wegens de pijn in m’n bovenbenen niet onderdrukken. “Oh, wordt alleen maar erger” laten de heren ervaringsdeskundigen me weten. Dat is dan een fijn vooruitzicht :-)
Ik ben moe, ik ben super-tevreden over hoe ik gelopen heb en trots dat ik het maar mooi gepresteerd heb, die 42,2 km. Maar tegelijkertijd voelt het ineens ook heel gewoon. Het is ontzettend ver lopen, en aan het eind ben je hartstikke moe, en dat was het dan! De euforie komt misschien nog?
Date: Mon Apr 6 21:00:21 2009
text = Dag Wilma, Ja goed wakker geworden, en redelijk makkelijk uit bed gerold, maar vandaag wel flink spierpijn hoor! Ik waggel als een eend want dat doet het minste pijn. Wilde op de fiets naar m'n werk (alle 10 km), maar dat was toch iets te optimistisch. Bij Centraal de metro gepakt... Evelyn
Date: Mon Apr 6 07:14:59 2009
text = goedemorgen Evelyn, ben je goed wakker geworden, zonder al te veel spierpijn? van harte gefeliciteerd met dit prachtige debuut. Je hebt de kunst goed verstaan om de eerste helft rustiger te lopen zodat je voor de tweede helft nog over had. Klasse! Welkom in de club van marathonlopers, er vanuitgaande dat dit naar meer smaakt. Wilma
Date: Sun Apr 5 21:51:00 2009
text = Heel hartelijk gefeliciteerd, wat een prestatie voor de eerste keer, vooral die negatieve split, want vooral het laatste stuk is erg zwaar. Stoer hoor. //Jeep
Date: Sun Apr 5 21:35:19 2009
text = Iedereen nogmaals bedankt voor alle goede wensen; het is toch wel erg leuk om debutant te zijn, maar dat is dan bij deze voorbij... Ik ben super-tevreden met mijn 4 uur 6 minuten en 33 seconden, en Joke, je hebt de negatieve split er zo ingehamerd dat ik er zelfs vandaag één gelopen heb: de eerste helft ging in 2:06, door heel steady tien kilometer p/u te lopen, daarna steeds net onder de zes minuten per kilometer gelopen. Het was natuurlijk fan-tas-tisch weer en ik heb er zoveel mogelijk van genoten, al deden de benen na de 25km steeds meer pijn. Morgen uitgebreider verslag... Evelyn
Date: Fri Apr 3 19:33:27 2009
text = Heel veel plezier in rotterdam. volgens de krant wordt het ideeal weer voor een parcoursrecord: meewind en 12 graden Celsius. Ideaal voor jou om jou PR neer te zetten. Jet
Date: Fri Apr 3 19:17:56 2009
text = Heb een mooie zondag in Rotterdam Evelyn, volgens mij heb je er hard genoeg voor getrained om er een memorabele ervaring van te maken. Het zal vast pijn doen, maar die voel je pas in de laatste 7 km en als je de volgende ochtend wakker, dat zijn twee korte momenten, wat is dat nou helemaal tegenover het genot en de voldoening van een marathon volbrengen. Zet 'm op zondag! /Frank
Date: Fri Apr 3 15:35:46 2009
text = Dank jullie wel voor de aanmoedigingen en het vertrouwen; ik ben heel benieuwd naar deze nieuwe ervaring. Ik trek een shirt aan met een redelijk felle kleur die het midden houdt tussen roze, oranje en rood. Als de zon fel schijnt dan met een wit petje op, anders een witte haarband. Hopelijk zie ik je dan nog ergens onderweg Carin, op het vouwfietsje! Dat is wel handig; mijn supporters zijn van de metro afhankelijk. Evelyn
Date: Thu Apr 2 07:55:36 2009
text = Evelyn dit gaat helemaal goedkomen. Ik ga supporten op de fiets(het oude vertrouwde vouwfietsje van Wilma) en kom je vast wel ergens tegen. Doe je iets opvallens aan? Mocht ik je niet meer voor de start zien wens ik je nu alvast veel succes. En wat Wilma zegt; geniet ervan/ Carin
Date: Wed Apr 1 22:59:38 2009
text = Nou Evelyn, je bent er zichtbaar klaar voor. Ga er vooral van genieten, want als je je eerste marathon goed loopt, heb je kans dat je er verslaafd van wordt. Ik kan me niet echt een betere verslaving bedenken. Wilma
Date: Wed Apr 1 21:44:13 2009
text = Hoera, vandaag diep in mijn doos met hardloopspullen gedoken om een korte broek op te vissen. Heerlijk om weer met blote benen te lopen. De lente is net op tijd voor Rotterdam gearriveerd. Gisterochtend liep ik nog in mijn volledige winteroutfit aangezien het om kwart over zeven slechts 4 graden was, en vanmiddag was het ineens lente en zat ik na het lopen prinsheerlijk buiten met m'n kopje thee. Deze week schrijft m'n schema allemaal van die mini-afstandjes voor: 5 km plus 10 x 100m , 4 km plus een paar intervallen, dat soort werk. Elke keer kom ik op net wat meer kilometers uit, omdat ik dan eigenlijk alweer klaar ben, maar nog middenin in het park sta, en nog naar huis moet! En dat soort afstanden zijn voor mij te kort om te voelen of ik nou lekker loop of niet. Daar heb ik toch echt meer dan vijf kilometer voor nodig. Dus dat is een beetje raar. Vanmiddag in het park was het natuurlijk wel feest, zo met dat lekkere weer, en ik liep wel aardig lekker - geloof ik... Evelyn